خـــــــــــانـــــــــه آرام مـــــــن

مادرم شاعر نیست
در عوض نصف غزل های جهان را گفته
شعر را می‌فهمد ..
مادرم قافیه‌ی لبخند است
وزنِ احساس
ردیفِ بودن
مادرم مثنوی معنوی است
حافظ و سعدی و خیام و نظامی …
اصلاً
مادرم شعرترین منزوی است ..
من رباعی هستم
خواهرانم غزل‌اند
پدرم شعر سپید
خانه‌ی ما شب شعر
صبح، بیدل داریم
با کمی نان و پنیر
ظهر، سهراب و عطر ریحان
شب، رهی یا قیصر
مادرم شاعر نیست
در عوض نصف غزل‌های جهان را گفته
دفتر شعرش : آب
ناشرش : آیینه
و محل توزیع : خانه‌ی کوچک ما …

دوست گلم تو لایق به اوج رسیدنی تو لایق بهترین چیزهایی
پس دست بکار شو شروع کن همین الان باور کن از
همین الان می تونی به اوج برسی به بینهایت برسی مهم نیست
که تا الان چی کار کردی از الان برای آینده ی پاک و زیبا و
پر از آرامشت قدم بردارقدم بردار…شروع کن…حرکت کن
روز به روز با انرژی بیشتر حرکت کن…تلاش کن…تو اومدی
که به اوج برسی پس از همین الان شروع کن
باور کن می تونی..حتما می تونی…باورکن می تونی
تو لایق به اوج رسیدنی پنجره ی اتاقت رو باز کن و نفس
عمیق بکش…نفسی پر از انرژی مثبت…پر از آرامش و شادی…
پر از زیبایی…پر از احساس خوب تو لایق به اوج رسیدنی
دوست گلم لبخند بزن واراده کن………..

مشکل ما درفهم زندگیست
لذت بردن را یادمان ندادند!
همیشه درانتظار به پایان رسیدن روزهایی هستیم که بهترین روزهای زندگیمان راتشکیل میدهند:
مدرسه..دانشگاه..کار..
حتی درسفرهمواره به مقصد می اندیشیم بدون لذت از مسیر!
غافل از اینکه زندگی همان لحظاتی بود که میخواستیم بگذرند ..

دل بــســـپــار…
به آتشی که نمى سوزاند
" ابراهیم " را
و دریایى که غرق نمی کند
" موسى " را
نهنگی که نمیخورد
"یونس"را
کودکی که مادرش او را
به دست موجهاى " نیل " می سپارد
تا برسد به خانه ی تشنه به خونش
دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند
سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد
آیا هنوز هم نیاموختی ؟!
که اگر همه ی عالم
قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد ،
" نمی توانند "
پس
به " تدبیرش " اعتماد کن
به " حکمتش " دل بسپار
به او " توکل " کن
و به سمت او ”قدم بردار".

با شاد بودن،زیبا بودن،رنگی بودن،
خندیدن،رقصیدن
و آواز خواندن
هم میتوان به بهشت رفت…
کافیست خوب باشیم و انسان.

مردی به هنگام بازدید از یک بیمارستان روانی، از روان‌ پزشک پرسید: شما
چطور می‌فهمید یک بیمار به بستری شدن در بیمارستان نیاز دارد یا نه ؟
روانپزشک گفت: ما وان حمام را پر از آب می‌کنیم و یک قاشق چای خوری، یک
فنجان و یک سطل جلوی بیمار می‌گذاریم و از او می‌خواهیم که وان را خالی کند.
مرد پرسید: آهان ! فهمیدم.
آدم عادی باید سطل را بردارد چون بزرگ تر است. این طور نیست ؟
و روانپزشک گفت: نه ! آدم عادی درپوش زیر آب وان را بر می‌دارد.
راستی شما می‌خواهید تخت تان کنار پنجره باشد یا پشت به آفتاب ؟

بانی عالم
عاقبت ما کشتی دل را به دریای جنون انداختیم
عاقبت عشق زمینی را به عشق آسمانی باختیم
تا رها گردیم از دلواپسی در آنسوی خط زمان
ما در عرش کبریایی خانه ای از جنس ایمان ساختیم
با تو ام با نی عالم با تو ام ای مهربانم
ای تو خورشید فروزان من شبم شب را بسوزان
کوچکم با قطره بودن راهی ام کن سوی دریا
عاقبت باید رها شد روزی از زندان دنیا
سیر در دنیای معنا بی زمان و بی مکان
وصل در عین جدایی زندگی با جان جان
..زندگی با جان جان
عاشقان در شوق پروازند از این خاکدان
چون که باشد پای یک عشق خدایی در میان

من از عطرِ آهسته‌ی هوا می‌فهمم
تو باید تازه‌گی‌ها
از اینجا گذشته باشی.
گفت‌وگویِ مخفی ماه وُ
پرده‌پوشیِ آب هم
همین را می‌گویند.
دیگر نیازی به دعای دریا نیست
گلدان‌ها را آب داده‌ام
ظرف‌ها را شسته‌ام
خانه را رُفت و رو کرده‌ام
دنیا خیلی خوب است،
بیا!
علامتِ خانه‌بودنِ من
همین پنجره‌ی رو به جنوبِ آفتاب است،
تا تو نیایی
پرده را نخواهم کشید
^_^

برای اینکه خانومی رو خوشحال کنید
به او سه چیز بدهید :
توجه
محبت
قدردانی
.
.
.
آقایون حواستون باشه دارید با چه فرشته هایی زندگی میکنید
.

پیرمرد از صدای خر و پف پیر زن هر شب شکایت داشت !

پیر زن هرگز نمی پذرفت …
شبی پیر مرد آن صدا را ضبط کرد که صبح حرفش را ثابت کند …
اما صبح پیر زن دیگر هرگز بیدار نشد …
و آن صدای ضبط شده لا لایی هر شب پیر مرد شـــد …
قدر هم رو بدونیم لحظه به لحظه ….. از فردا کسی خبر نداره

زندگي يک جشن بزرگ است، تا حد ممکن از آن يک ضيافت بساز. کسي را آزار مده و نگذار کسي آزارت بدهد.
فقط انسان بمان. ما سنگ نيستيم. چيزها تغيير مي کنند، روزهاي خوب وجود دارند و روزهاي بد، ولي اگر قدري يکپارچگي و تماميت داشته باشي، مي تواني روزهاي خوب و بد را يکسان بگذراني.
برايت تفاوت نخواهند داشت.
برعکس همه چيز به رشد تو کمک خواهند کرد….

به آن سوی صورتک ها سفر کن کاشف سرزمین های بکر رو ح ها وخاطره ها باش آدمی که بدون نقاب دیده می شود ، همان آدمی است که بدون برچسب فهمیده می شود .برچسب هایی که به آدم ها می چسبانیم مانع شناخت ما از آنها می شود گرچه بر چسب ها کار ما را راحت تر می کنند اما هر گز ما را به حقیقت نمی رسانند
دنیای روابط آدم ها با آدم ها نیست دنیای روابط نقاب ها با نقاب هاست آدم ها کمتر فرصت می کنند تا سیمای حقیقی یکدیگر را ببینند…..

کم نیستند شادی ها، حتی اگر بزرگ نباشند . . .
چه آسان تماشاگر سبقت ثانیه هاییم و به عبورشان می خندیم
چه آسان لحظه ها را به کام هم تلخ می کنیم
و چه ارزان می فروشیم لذت با هم بودن را
چه زود دیر می شود و نمیدانیم که
فردا می آید شاید ما نباشیم !

آدمیزاد….
غرورش را خیلی دوست دارد،
اگر داشته باشد،
آن را از او نگیرید…
حتی به امانت نبرید…
ضربه ای هم نزنیدش،
چه رسد به شکستن یا له کردن!
آدمی غرورش را خیلی زیاد، شاید بیشتر از تمام داشته هایش، دوست
می دارد؛
حالا ببین اگر خودش، غرورش را به خاطر تو، نادیده بگیرد، چه قدر
دوستت دارد!
و این را بفهم آدمیزاد!

اول از همه خودت !
نمی گم خودخواه باش
نمی گم خودبین باش
نه !
می گم؛ اول از همه باور کن
خودتو
برایِ خودت بخند
برایِ خودت زندگی کن
برایِ خودت اشتباه کن
اگه خوردی زمین دستِ خودتو بگیر و بلند شو
لبخند بزن؛ بخند
می دونی ؟
راستی راستی اونیکه تورو دوست داره
همونی که هستی رو دوست داره
همونی که چشماش دیده رو باور می کنه
پس
همیشه
خودت باش

تا حالا شده ازته دلت بگی خدا بعد احساس کنی
خدادقیقأ بغل دستت وایساده و داره نگات میکنه؟؟؟
من ایتجوروقتاسرمو میچرخونم بسمتش
همیشه هم حس میکنم سمت راستم ایستاده
بعد بهش میگم
هوامو داشته باش چون بجزتو هیچکس نمیتونه کمکم کنه
مگراینکه تو بخوای
ینجور وقتا قرآنو باز میکنمو جوابم میگیرم
1بار که اینکارو کردموامشکل بزرگ داشتم
اول صغحه نوشته بود
ان الله مع الصابرین
چند روز پیش سوره مریم اومد
گفت تو پاک بمون خدا بچه رو تو گهواره بسخن درمیاره
خدایا من تلاشمو میکنم پس کمکم کن

خودت را در آغوش بگیر،
مهم نیست دیگران چقدر تو را می فهمند، چقدر ممکنه دلت را بشکنند، یا اصلا براشون مهم باشی یا نباشی،
مهم اینه که تو خودت را داری، بلند شو و خودت را محکم بغل کن و به خودت یادآوری کن که چقدر خوب و دوست داشتنی هستی .