خـــــــــــانـــــــــه آرام مـــــــن

پروردگارم!
نگاه مهربانت را از من و کسانی که دوست شان دارم مگیر…
آمین

لبخند بیش از چند لحظه دوام ندارد ولی خاطره آن جاودانی است .

در دمادم زندگیم
هرگاه نا امیدی بر من
مستولی می شود
نگاه جنس آرامشت هست
تا با نگاهی به آسمان
تمامی دلهره ها را از من بگیرد
هرگاه صدای قدم های تنهاییم
مرا می لرزاند
توهستی
که آغوش الاهیت را
تا بی نهایت آسمان ها
در اختیارم گذاری
خدایا ممنون

انسان های بزرگ در باره عقاید سخن می گویند

انسان های کوچک با سخن گفتن بسیار، فرصت سکوت را از خود می گیرند

هر صبح پلکهایت فصل جدیدی از زندگی را ورق می زند
سطر اول همیشه این است : خدا همیشه با ماست . . .
پس دوستاي گلم بخوانيدش با لبخند
به خاطر بسپاریم که
همراهی خدا با انسان مثل نفس کشیدن است
آرام، بی صدا، همیشگی . . .

قطاری سوی خدا می رفت همه ی مردم سوار شدند ، به بهشت که رسیدند پیاده شدند
و
فراموش کردند که مقصد
خدا بود
نه بهشت.

بستن چشم‌هایت چیزی را تغییر نمی‌دهد. هیچ چیز فقط به خاطر اینکه تو آنچه را دارد اتفاق می‌افتد نمی‌بینی٬ ناپدید نمی‌شود. در حقیقت بار دیگری که چشم‌هایت را باز کنی اوضاع حتی خیلی بدتر خواهد بود. دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم این چنین است. چشم‌هایت را کاملا باز نگه دار. فقط یک ترسو چشم‌هایش را می‌بندد. بستن چشم‌هایت و گرفتن گوش‌هایت زمان را متوقف نمی‌کند.

ما همیشه صداهای بلند را می شنویم،
پر رنگ ها را می بینیم، سخت ها را می خواهیم…
غافل از اینکه خوب ها آسان می آیند،
بی رنگ می مانند و بی صدا می روند…

من…
شيفته‌ي ميزهاي كوچك كافه‌اي هستم..
كه بهانه‌ي نزديك‌تر نشستنمان مي شود!
و من
روبروي تو
مي توانم
تمام شعرهاي نگفته‌ي دنيا را…
يك جا بگويم!!

زندگی بی نهایت زیباست
تو آمدی که از زیباییش لذت ببری
زیبایی در هر چیزی هست
اگر بخواهی که ببینی …

ای بکر ترین برکه! هلا سوره ی صافی!
پرهیز کن از این همه پرهیز اضافی!
مهری بزن از بوسه به پیشانی سردم
بد نام که هستیم به اندازه ی کافی!
تلخینه ی آمیخته با هر سخنت را
صد شکر! شکرپاش لبت کرده تلافی!
با یافتن چشم تو آرام گرفتم
چون شاعر درمانده پس از کشف قوافی..
چندی ست که سردم شده دور از دم گرمت..
بر گردنم از بوسه مگر شال ببافی…

بپرسیم ساعت به وقت دلمان چند است؟
پاسخ که بگیریم باورمان میشود فرصتی برای حسادت نیست
گذشت عقربه ها به مغزمان خواهد کوبیدکه زمانی شاد میشویم که شادی همنوعمان را لمس کنیم
ساعت به وقت دلمان چند است ؟

هیچ چیز محصورتان نمی کند مگر افکارتان
هیچ چیز محدودتان نمی کند مگر ترسهایتان
هیچ چیز مجبورتان نمی کند مگر اعتقاداتتان

آن باش که هستی و آن شو که توان بودنت هست …

خانه ی قلبم خراب از یکّه تازی های توست
عشق بازی کن که وقت عشق بازی های توست
چشم خون، حال پریشان، قلب غمگین، جان مست
کودکم! دستم پر از اسباب بازی های توست
تا دل مشتاق من محتاج عاشق بودن است
دلبری کردن یکی از بی نیازی های توست
قصّه ی شیرین نیفتاده است هرگز اتفاق
هر چه هست ای عشق از افسانه سازی های توست
میهمان خسته ای داری در آغوشش بگیر
امشب ای آتش، شب مهمان نوازی های توست

با شما هستم دوست گلم!
هی نشین نگو داغونم!!
خوب گوش کن!
داغون اون کسیه که جلو بیمارستان آس و پاس نشسته چون هر آمپولش دو ملیون تومنه
داغون اون کسیه که مرد خونش واسه نداشتن دیه تو زندونه
داغون اون کسیه که 12 سال منتظر اینکه بچه دار شه
داغون اون پدریِ که هفته ای دو بار دیالیز میشه
داغون اون مادریه که شاهد شیمی درمانیه بچشه
داغون اون دختریه که تو بهشت زهرا گل میفروشه
میفهـــــــــمی ؟!
من و تو داغون نیستیم !!
مشکل ما اینه که ندرتا درباره اون چیزی که داریم فکر می کنیم، در حالیکه مدام تو فکر چیزهایی هستیم که نداریم

کوچک باش و عاشق…!
که عشق می داند آیین بزرگ کردنت را.
بگذارعشق خاصیت تو باشد نه رابطه خاص تو با کسی.

گاهی دلت تنگ میشه و دلت نمیخواد هیچ کاری بکنی…
گاهیم اونقدر اونجوری نبودی که میخواستی،کلا بی خیالش میشی!
ولی
برای عوض شدن از اونی که هستی به اونی که میخوای باشی،
باید فقط شروع کنی،باید باهاش روبرو بشی
تا خودت نخوای هیچ وقت چیزی تغییر نمی کنه!
پس شروع کن،
برای شروعی دوباره هیچ وقت دیر نیست…

پدر تکیه گاهی است که بهشت زیر پایش نیست اما همیشه به جرم پدر بودن باید ایستادگی کند و با وجود همه مشکلات به تو لبخند بزند تا تو دلگرم شوی …
و اگر بدانی چه کسی کشتی زندگی را از میان موج های سهمگین روزگار به ساحل آرام رویاهایت رسانده است ؛ “پدرت” را می پرستیدی !