کاش می شد که کسی می آمد
باور تیره ی ما را می شست
و به ما می فهماند
دل ما منزل تاریکی نیست
اخم بر چهره بس نازیباست
بهترین واقعه همان لبخند است
کاش می شد که به انگشت نخی می بستیم
که فراموش نگرددکه هنوز انسانیم…!
نظرات شما عزیزان:
برچسبها:
خبرنامه وب سایت: