انسان به عنوان یک موجود خداگونه، تمایل زیادی به آفریدن دارد، و مانند پروردگارش وقتی چیزی میآفریند وجودش سرشار از شادی و شعف میشود.
بزرگترین لذت زندگی آفریدن است…
خلق یک فکر نو، یک راهکار جدید، یک اندیشهی زیبا و خلاق، یک زندگی جدید! یک انسان جدید!!!
آری… بزرگترین آفرینش، آفرینش خود است. و بعد از آن آفرینش زندگیست…
پس دوست خداگونه من، بلند شو! همین امروز قلم و کاغذی بردار و آیندهی زیبایت را ترسیم کن، دوست داری چگونه انسانی باشی؟ زیبا؟ عاشق؟ خداگونه؟ و یا چگونه زندگی داشته باشی؟ در کنار چه معشوقی باشی؟ چگونه شغلی داشته باشی؟ در کدامین نقطه از این کرهی زیبا زندگی خواهی کرد؟
همه را با جزئیات کامل ترسیم کن! تلاش کن، و آن را زیبا خلق کن، عاشقانه بیافرین! و لذت عظیمی را تجربه کن…
مبادا روزهایت را به بطالت بگذرانی!! بلند شو و زیبا بیافرین! خداگونه باش! تا زندگیات سرشار از لذت و شادی شود، سرشار از دستاوردهای زیبا…
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: